Je hebt altijd een keuze. Op ieder moment in je leven, zelfs als je zeker weet dat je geen keuze hebt. En ook dat is een keuze.
Mijn lieve vriendin Tine toonde mij dit op haar unieke en krachtige wijze. Tine liep al even mee op mijn pad, toen een idee van mijn man ons daadwerkelijk samen bracht. In de periode die volgde, mocht ik Tine coachen. Tine was op dat moment 68 jaar.
Een groot deel van haar leven wist Tine niet goed hoe te leven. Ze voelde zich onmachtig om een (acceptabel) leven te leven en speelde met de gedachte dat de dood een uitkomst zou kunnen bieden.
Tine maakte haar keuze
Tine had nog niet zo lang geleden geleerd dat ze invloed had op haar leven; Ze had een keuze. En die wetenschap maakte dat ze besloot te kiezen voor het leven. Ze draaide haar leven om en genoot van wat zich aandiende.
Ze ging ervoor
Niet lang daarna ontdekte Tine dat ze borstkanker had. Borstkanker! En toch bleef Tine optimistisch. Ze ging ervoor deze tijd goed door te komen. Dit was een hobbel op haar weg die ze zou nemen en ze zou weer beter worden. Dat is waar zij voor ging, wetende dat de kans ook bestond dat het anders zou gaan.
Tine in actie
Ze stuurde haar familie, vrienden en kennissen regelmatig berichten over de stand van zaken omtrent haar gezondheid. Ze genoot van alle berichten en bezoekjes die daarop volgden. Dat was fijn aan die vervelende kanker, zei ze. Al die belangstelling en liefdevolle, betrokken mensen die in haar omgeving verschenen. Iedere dag maakte ze er een mooie dag van, binnen de mogelijkheden die de dag haar bood.
Op een dag tijdens één van onze momenten samen, deelde ze dat haar iets was opgevallen. Als zij geen actie ondernam om berichten te versturen, nam het aantal berichten dat ze ontving snel af. Ze genoot van het ontvangen van berichten en besloot dan ook door te gaan met het versturen van berichten, zolang ze daartoe in staat was. Ook toen duidelijk werd dat Tine uitbehandeld was. Ondanks dat het versturen van berichten haar steeds meer moeite kostte, ging ze er mee door.
De momenten op de dag dat ze wel genoeg energie had om uit bed te komen, besteedde ze aan leven. Er op uit gaan, berichten versturen, in contact zijn met haar omgeving, vrijwilligerswerk (voor zover nog mogelijk). Gewoon omdat ze daar blij van werd. Ze was keer op keer dankbaar voor alles waar ze nog wel van mocht genieten. Langzaam, maar zeker (en eigenlijk veeel te snel) nam de kanker haar over en voelde ze dat ze de strijd verloor.
En ze ging door
Ze was dankbaar dat ze de laatste tijd van haar leven had geleerd te genieten van haar leven en alles wat daarin was. Nuchter als ze was, accepteerde ze de naderende dood als iets dat ze een groot deel van haar leven had gezien als een uitkomst. Ze vond dan ook dat nu het zo dichtbij kwam, ze niet moest zeuren. Ze ging dus verder met leven en genieten.
Keer op keer
Natuurlijk had ze ook heel anders kunnen reageren op haar situatie, haar ziek zijn en haar naderende overlijden. Toch koos ze er keer op keer weer voor haar hart te volgen en te doen waar ze blij van werd. Ze liet zichzelf aan de wereld zien en veroverde mijn hart.
Dank Tine
Afgelopen voorjaar hebben we Tine begraven op een prachtige plek op de natuurbegraafplaats. Onder een boom met prachtige bloesems, leeft ze verder in mijn gedachten. Ik ben dankbaar en gelukkig dat deze krachtige en inspirerende vrouw op mijn pad kwam. De oprechte verbinding die ik met haar heb mogen ervaren, is mijn stuwende kracht geworden. Die verbinding is magisch. Die wil ik blijven ervaren in mijn leven. Dank Tine, dat ik dit van jou heb mogen leren. Dank dat ik die magische verbinding met jou heb mogen ervaren. Dit magische gevoel wil ik delen met de wereld. Dank.
Waar ben jij dankbaar voor?
Gepubliceerd met toestemming van Lies. De zus van Tine die haar de liefdevolle aandacht en zorg bood, die ze verdiende.
Dit gedicht van Ericka Voortman is ontstaan in aanloop naar Tine’s begrafenis. Een gedicht zo passend en zo waar. Dank.
De foto bij dit gedicht is van Sanne Romeijn.
